Ένας τίτλος πολλά υποσχόμενος. Ένα βιβλίο με εκατομμύρια αναγνώστες. Μια συγγραφέας, που επιχειρεί να συνδέσει τη ζωή με το θάνατο.
Η ιστορία αφορά έναν άνδρα και ένα γράμμα, το οποίο, τυχαία, θα ξαναβρεθεί στα χέρια του, είκοσι χρόνια μετά την πρώτη του παράδοση, γραμμένο από την τότε αγαπημένη του. Τα όσα διαβάζει δεν είναι τα αναμενόμενα, για εκείνον και έτσι, ξεκινά ένα ταξίδι, για να ανακαλύψει τις αλήθειες, που δε γνώριζε και, τελικά, τον ίδιο του τον εαυτό.
Στο ταξίδι αυτό, που γίνεται με ένα πλωτό βιβλιοπωλείο, η Γαλλία ζωγραφίζεται με λέξεις και τα συναισθήματα εναλλάσσονται, διαρκώς. Ο ήρωας του βιβλίου ψάχνει για μια λύτρωση, γνωρίζοντας καλά, πως μπορεί να μην έρθει ποτέ. Ψάχνει για μια σκιά, που θα τον βγάλει από το σκοτάδι, ψάχνει τη μέρα, που θα έρθει μετά τη νύχτα. Αναζητά το πιο βαθύ “εγώ” του, που αν είναι τυχερός, θα το ανακαλύψει.
Η αυτοκριτική είναι ο συνδετικός κρίκος. Αυτή φέρνει την ισορροπία και, τελικά, την ευτυχία. Με αυτή εξαγνίζεται το κακό, χάνεται το σκοτάδι, τα φαντάσματα γίνονται λιγότερο εχθρικά και το χαμόγελο, αν υπάρξει, το αποδεικνύει. Τα ανάμεικτα συναισθήματά του ξεκαθαρίζουν. Ο οίκτος για τον εαυτό του και τους άλλους, η αποδοχή των αποφάσεων, που πάρθηκαν ερήμην του, όλα δείχνουν πως επιλέγει, στη ζωή του, να δώσει χώρο στο “γκρι” και να πάψει να κινείται στο “άσπρο” ή στο “μαύρο”, όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια. Δε διαγράφει το παρελθόν. Το αποδέχεται, το κρατά μέσα του και προχωρά. Η προσδοκία, πολλές φορές, ξεπερνά την πραγματικότητα και, έτσι, με βοήθεια ή χωρίς, ζητά, απεγνωσμένα, να ανακαλύψει πως η ζωή είναι μπροστά και γεμάτη από ανθρώπους, απόψεις, αγάπη, συμπόνια, όλα όσα χρειάζεται ένας άνθρωπος, για να νιώσει πλήρης, μεστός και ήρεμος.
Το βιβλίο κινείται στο μεταίχμιο καλού κακού, ζωής θανάτου, αγάπης μίσους. Παίρνοντας την απόφαση να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, μέσα του, φανερώνει τη δύναμη του ανθρώπου και την ανάγκη του για αλήθεια. Και αν πιστέψουμε το Μολιέρο, “ η αμφιβολία είναι σκληρότερη από τη χειρότερη αλήθεια”.
