Ακόμα με πονάει ο ώμος και το χέρι από το κουβάλημα 500 δεμάτων και κουτιών που έκανα μαζί με άλλους φίλους στις 26 Σεπτεμβρίου το πρωί. Μόνιμη βλάβη αλλά άξιζε τον κόπο. Η οργανωτική συνέλευση του αντιρατσιστικού φεστιβάλ της Λάρισας δεν περίμενε τέτοια ανταπόκριση από τους συμπολίτες μας. Παρά τη βροχή, ο κόσμος έφερε τόσα πράγματα που γέμισε με δέματα όλο το στέκι της Φαρμακίδου και μια επιπλέον αποθήκη του δήμου που τελευταία στιγμή μας παραχωρήθηκε. Ευχαριστώ και τον οδηγό του δήμου που ήταν συνεργάσιμος και αλληλέγγυος στον αγώνα. Μπορεί, λοιπόν, εκείνο το πρωί να μην έπλυνα ένα χαλί του σπιτιού μου, αλλά συνέβαλα ώστε να έχουν αυτή την ώρα κάποιοι πρόσφυγες και τα παιδιά τους κάποιοι απαραίτητα ρούχα για την πορεία τους προς το βορρά.
Λίγες μέρες μετά το φεστιβάλ, παραπάνω από 50 άτομα έδωσαν ένα χεράκι ώστε τα πράγματα (ταξινομημένες κούτες κ.λπ.) να φορτωθούν σε νταλίκα και να παν προς διάθεση σε πρόσφυγες και μετανάστες που περνούσαν από Ειδομένη. Αυτή η κινητοποίηση είναι μοναδική για την πόλη, είναι ένα σημείο καμπής στο τοπικό κίνημα και έχει ανοίξει ήδη νέους δρόμους αγώνα και αλληλεγγύης.
Το βράδυ που η νταλίκα έφυγε γεμάτη με κουτιά σταμπαρισμένα από τον ιδρώτα της κούρασης των αγοριών και των κοριτσιών της αντιρατσιστικής και άλλων αλληλέγγυων του στεκιού, έγινε και συνέλευση όπου ενημερωθήκαμε για την Ειδομένη. Όσοι πήγαν στα σύνορα βίωσαν ένα απίστευτο κλίμα με τραγικές στιγμές και ιστορίες των προσφύγων, που προσπάθησαν να μας το περιγράψουν. Η αλληλεγγύη και η πραγματική δράση στο προσκήνιο, όχι μόνο θεωρεία και καλά λόγια! Εκεί στην Ειδομένη το κίνημα της αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες γράφει ιστορία. Μακάρι το δράμα του πολέμου να το διαχειριστεί όλη η ελληνική κοινωνία όπως εκείνη η ομάδα εκείνο το Σαββατόβραδο στα σύνορα. Η παρουσία τέτοιων ομάδων από Θεσσαλία και Βόρεια Ελλάδα στην Ειδομένη είναι σχεδόν καθημερινή.
Ας ετοιμαστεί ο λαρισαίος να δείξει ξανά την αλληλεγγύη του αγκαλιάζοντας τις δράσεις της αντιρατσιστικής και της πρωτοβουλίας αγώνα & αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες που θα είναι πολλές. Επιπλέον, ας ετοιμαστούμε να αγκαλιάσουμε τους ίδιους τους πρόσφυγες και μετανάστες που σε λίγο – εφόσον δεν θα μπορούν να φύγουν για βόρεια – θα πρέπει να ζήσουν με αξιοπρέπεια μαζί με τα παιδιά τους δίπλα μας.
