Παιδικό Θέατρο
Μια παράσταση παιδικού θεάτρου που είδα τελευταίως, ήταν «Ο Μορμόλης», που ανέβασε ο “Tιριτόμπα”. Η θεατρική σκηνή παιδικού θεάτρου «Τιριτόμπα», είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για την μύηση των παιδιών στο θέατρο και την καλλιτεχνική τους αναβάθμιση και περιποιεί τιμή για την Λάρισα. Έχει ανεβάσει παραστάσεις με έργα όλων των μεγάλων παραμυθάδων, έχει κάνει περιοδείες εντός και εκτός νομού Λαρίσης, έχει μετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ, μεταφέροντας τη φωνή και τον παλμό των δρώμενων της πόλης μας, αφήνοντας το στίγμα της στο διεθνές θεατρικό στερέωμα. Συν τοις άλλοις, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του θεάτρου κούκλας στον χώρο του «Μύλου», όπου τα παιδιά- μικρά και μεγάλα, καλή ώρα ο γράφων- έχουν την ευκαιρία να δουν από κοντά τους πρωταγωνιστές των παραστάσεων , τις κούκλες, δηλαδή, που έχουν παίξει σε παλαιότερα έργα, όχι φυσικά για αυτόγραφο, αλλά για να υπεισέλθουν στο πνεύμα της παραμυθά και τον ζωτικό χώρο της παράστασης.
Το παιδικό θέατρο μπορεί να «υποτιμάται» από κάποιους, θεωρώντας πως δεν μπορεί να είναι εφάμιλλο της τραγωδίας π.χ. ή του αρχαίου δράματος, όμως θεωρώ πως είναι από τα δυσκολότερα είδη θεάτρου. Απευθύνεται σε ένα απαιτητικό κοινό, ευαίσθητο και με μεγάλες προσδοκίες που για να υπεισέλθεις στον ψυχικό του κόσμο και να κερδίσεις το χειροκρότημά του, πρέπει να καταβάλλεις εργώδη προσπάθεια. Όταν όμως βλέπεις να σχηματίζεται το χαμόγελο στα παιδικά προσωπάκια, αυτομάτως ο καλλιτέχνης αισθάνεται μια καλλιτεχνική ωριμότητα και ικανοποίηση και ότι επέτυχε πλήρως του σκοπού του.
Ο Μορμόλης πάντως ήταν μια παράσταση που μου έμεινε. Ακόμη τραγουδάω το τραγούδι του Μορμόλη στον γιο μου: «Ο Μορμόλης, ο Μορμόλης είναι το στοιχειό της πόλης …».
ΔιάτοRος
Α cine νοησίες
1. Πάλι εκλογές; Όχι άλλο κάρβουνο …
