Η ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης παράστασης του Εθνικού Θεάτρου έγκειται στο ότι δεν βασίζεται σε ένα «καθαρά» θεατρικό έργο, αλλά σε ένα λογοτεχνικό βιβλίο: στη «Μητέρα του σκύλου» του Π. Μάτεσι. Δεν είναι όμως τυχαίο ότι ο Μάτεσις σπούδασε θέατρο και είχε πτυχίο ηθοποιού, όπως και ο Σαίξπηρ...
Κατά τον Μάτεσι, ένας από τους στόχους της τέχνης είναι η πρόκληση έκσταση στον αναγνώστη ή τον θεατή. Και την έκσταση αυτή την πετυχαίνει Γι' αυτό το έργο του είναι πολύχρωμο. Μοιάζει με τον νευτώνειο δίσκο. Όταν ο δίσκος ακινητεί, βλέπεις καθαρά τις πτέρυγες του, γεύεσαι ή αναλύεις τους κατ' ιδίαν χρωματισμούς, εκτιμάς τις μεταξύ τους γειτνιάσεις και σχέσεις.
Γενικά το έργο του Μάτεσι, έντονα σαρκαστικό και αιχμηρό, τολμηρό στις θέσεις του σε σχέση με τη θρησκεία, την ιστορία, τη σύγχρονη πραγματικότητα, κυριαρχείται από τη μίξη πραγματικότητας και φαντασίας. Υπερβαίνοντας τα σύνορα εθνικότητας και θρησκείας και επηρεασμένος από την αρχαία φιλοσοφία, και ιδιαίτερα από τον Αριστοτέλη και τους προσωκρατικούς, τον Ηράκλειτο, τον Πρωταγόρα και τον Δημόκριτο, ο Μάτεσις συγχωνεύει στο έργο του τις θέσεις για τον άνθρωπο, τη φύση, την ψυχή και το σώμα, τον πόνο.
Φέτος ο Παύλος Μάτεσις «ξαναγράφει» σε θεατρική μορφή το αριστουργηματικό του μυθιστόρημα «Η μητέρα του σκύλου» και καταθέτει με το δικό του μοναδικό τρόπο, πότε δηκτικό και πότε χιουμοριστικό, πότε δραματικό και πότε σουρεαλιστικό, την οπτική του για ένα μέρος της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Συγκεκριμένα στη «Μητέρα του σκύλου» περιγράφει γεγονότα της δεκαετίας του , 40 και της μεταπολεμικής εποχής. Ο συγγραφέας όμως αποστασιοποιείται από τα γεγονότα αυτά, σαρκάζει και χλευάζει την κάθε αλήθεια με τρόπο ανατρεπτικό, για να καταλήξει «σε μια βαθιά τραγικότητα, αυτή που αντιπροσωπεύει το κεντρικό πρόσωπο, η Ραραού». Χρησιμοποιεί ποικίλες αφηγηματικές φωνές και διαφορετικές οπτικές γωνίες αφήγησης που στοχεύουν στην ανάδειξη των πολλαπλών όψεων της αλήθειας, αυτό είναι και το ζητούμενο του μυθιστορήματος.
Η ζωή της Ραραού, «μεγάλης φίρμας της επιθεώρησης», όπως η ίδια αυτοσυστήνεται, ζωντανεύει στη σκηνή μέσα από το φλας μπακ εικόνων μιας κοινωνίας που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας. Από την Κατοχή έως σήμερα, η πορεία της Ραραού, όπως αντίστοιχα και η πορεία της Ελλάδας, την οποία διατρέχει με τις αναμνήσεις της, είναι μια μάχη επιβίωσης. Ο αγώνας της είναι αδιάκοπος, κι εκείνη θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να βγει αλώβητη από αυτόν. Ακόμη κι αν χρειαστεί να αποδράσει σε μια δική της πραγματικότητα.
Η εμβληματική Ραραού γίνεται το σύμβολο του ανθρώπου που δε θα σταματήσει ποτέ να παλεύει στον καθημερινό στίβο της ζωής. Το Εθνικό Θέατρο έχει προσκαλέσει τον καταξιωμένο Σέρβο σκηνοθέτη Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, γνωστό από παλαιότερες επιτυχίες του στην Ελλάδα, να ζωντανέψει τον ιδιαίτερο κόσμο του Μάτεσι.
Σπουδαίοι πρωταγωνιστές, όπως η Θέμις Μπαζάκα, η Ηρώ Μπέζου, ο Αντώνης Φραγκάκης, αλλά και νεότεροι συνεργάτες του Εθνικού Θεάτρου, έχουν κληθεί για να ενσαρκώσουν τους ήρωες του Έλληνα συγγραφέα.
Μια εξαιρετική παράσταση που θα πρέπει να προβληματίσει τον κάθε θεατή της. . . Να τον κάνει να σκεφτεί πως ο πόλεμος εξαγριώνει τα ήθη, αλλάζει τον άνθρωπο και τον κάνει απάνθρωπο, πως «βγάζει» στην επιφάνεια όλους τους εγωισμούς, τις ζήλιες και τις μικροψυχίες που είχε «κρυμμένες» μέσα του... Να στοχαστεί πάνω στην έννοια της αφοσίωσης, της αφοσίωσης προς την πατρίδα, την οικογένεια και τελικά προς τον ίδιο μας τον εαυτό... Να συνειδητοποιήσει πως το σημαντικότερο στον άνθρωπο είναι να διατηρεί πάντα την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά του.. . Και τελικά να αποδεχτεί την κινούμενη άμμο του ανθρώπινου πεπρωμένου...
