Πρόκειται για ένα μικρό βιβλιαράκι με τις σκέψεις του φίλου μου και συμμαθητή μου γιατρού Αλέξανδρου Ραχωβίτη όπως γράφει ο ίδιος. Πείρα 40 χρόνων μόνο σε 80 σελίδες μέσα. Όλη η ζωή ενός γιατρού, όλη η φιλοσοφία από τους χιλιάδες ασθενείς που πέρασαν από το ιατρείο του. Παιδικός φίλος, το σπίτι του στην οδό Κούμα, έναντι της Γαλλικής Ακαδημίας (Ινστιτούτο) το είχαμε για στέκι. Μόλις τελειώναμε τα μαθήματα μαζευόμασταν σπίτι του Αλέκου για να παίξουμε και να σχολιάσουμε τα μαθήματα μας γιατί τις παιδικές μας απορίες πάντα στο Αλέκο τις εμπιστευόμασταν και αυτός κατάφερνε και μας έδινε λύσεις.
Τώρα το ισόγειο σπίτι του Αλέκου με την αυλή δεν υπάρχει πια. Στην θέση του υπάρχει μια απρόσωπη πολυκατοικία. Ο φίλος μου υπηρέτησε την ιατρική 40 χρόνια. Στο βιβλιαράκι λοιπόν που έχω μπροστά μου μας δίνει ένα σκαρίφημα της δουλείας του γιατρού, αρχίζοντας από την Λάρισα της μνήμης και ξεκινά με την σχέση γιατρού και αρρώστου στην εποχή μας που δυστυχώς δεν είναι όπως παλιά, με τον οικογενειακό γιατρό που ήξερε τα πάντα για τους πελάτες του, και όταν τον φώναζες για την ασθένεια κάποιου μέλους της οικογένειας σου, ήξερε προτού μπει στο σπίτι και δει τον άρρωστο και τον ακροαστεί με τα ακουστικά του, πια ήταν η αιτία του πυρετού του. Συνεχίζει με θέματα ιατρικής δεοντολογίας, με τον όρκο του Ιπποκράτη που δίνει κάθε γιατρός και τώρα οι νέοι τον αγνοούν, ενώ πρέπει να βρίσκεται καδραρισμένος μέσα σε κάθε ιατρείο, για να περάσει στο θέμα της ευθανασίας και το τι γίνεται και τι δεν γίνεται σε άλλες χώρες.
Ακόμη ασχολείται με την ζωή μας πριν από την γέννηση μας, την γενετική τροποποίηση και διερωτάται αν είναι πρόοδος ή ύβρις, όπως ακόμη αν έγινε ο άνθρωπος ευτυχέστερος με τα αγαθά της σύγχρονης εποχής και φυσικά με την πρόοδο της ιατρικής με τις πολλές εργαστηριακές εξετάσεις και τα πολύπλοκα σύγχρονα μηχανήματα που γέμισαν τα Νοσοκομεία και τα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Όλα αυτά έγιναν βεβαία για το καλό των ανθρώπων, για να απαλύνουν τον πόνο και να μακρύνουν την ζωή μας με το πλήθος των ειδικών γιατρών που ναι μεν ξέρουν πάρα πολλά αλλά και πάρα πολύ λίγα. Έτσι χάθηκε ο σοφός γιατρός τον παλιότερων χρόνων και αντικαταστάθηκε από τον ειδικευμένο επιστήμονα.
Έτσι ο φίλος μου ο Αλέκος αφού στην μακρά ιατρική του πορεία αντιμετώπισε χιλιάδες περιστατικά και φυσικά ήρθε αντιμέτωπός και με τον θάνατο και δικαιολογημένα διερωτάται τι γίνεται μετά. Αλλά απάντηση στο ερώτημα δίνεται μόνο μέσω της φιλοσοφίας με τις απόψεις του Γκαίτε, του Αριστοτέλη, του Ρίλκε, του Ντοστογιεφσκι, του Νίτσε και του Εγγλέζου Πόπερ και φτάσαμε στον Νίτσε με το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα στα πράγματα που για να καταλάβουμε πρέπει να μελετήσουμε τα συγγράμματα των παραπάνω φιλοσόφων.
Ευτυχώς για να γίνεται η ζωή ωραία υπάρχει και η μουσική από τις κλασικές σονάτες μέχρι τα σημερινά τραγουδάκια και τις δυο πόρτες που έχει η ζωή μας.
¨Ένα βιβλιαράκι που αξίζει να το διαβάσει ο καθένας μας και μακάρι αυτό που έκανε ο Αλέκος Ραχωβίτης να το κάνουν και άλλοι γιατροί.
