Μάλιστα φίλοι μου. Του Σάμουελ Μπέκετ. Θέατρο του Παραλόγου…. Για πρώτη φορά στην Λάρισα. Και από ερασιτεχνική σκηνή την «Αυλαία» του φίλου μου Δ. Καραβασίλη. Τώρα θα μου πείτε έχουμε τόσα ερασιτεχνικά συγκροτήματα που ανεβάζουν θεατρικά έργα στην πόλη μας. Καλά κάνουν αλλά ανεβάζουν όπως ξέρουμε εύκολες κωμωδίες που να μπορούν να τα βγάλουν πέρα νεαροί και νεαρές που έχουν έφεση στην θεατρική σκηνή. Όμως ο Καραβασίλης είπε θα κάνω μια βουτιά στον ωκεανό. Θα ανεβάσω Μπέκετ. Και ανέβασε Μπέκετ. Άθλος κατά την ταπεινή μου θεατρική γνώμη.
Πρώτα – πρώτα για τον ίδιο τον Καραβασίλη, πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη ο όποιος επί δυο περίπου ώρες που κρατά η παράσταση ήταν καθισμένος σε μια αναπηρική πολυθρόνα τυφλός και παράλυτος σε ένα δωμάτιο που έμεινε άθικτο από έναν φανταστικό καταυλισμό. Μόνος του με τον «Κλοβ» τον υπηρέτη και γιο του και με τους ανάπηρους γονείς του που τους λείπουν τα κάτω άκρα και τους έχει βάλει μέσα σε δυο σκουπιδοτενεκέδες για να ζήσουν όσο ζήσουν. Μόνο ο «Κλοβ» ο υπηρέτης ήταν για όλες τις δουλειές και φυσικά για την τροφοδοσία των τριών αναπήρων, του «Χαμ» που ήταν ο Καραβασίλης των γονιών του που ήταν μέσα στον τενεκέ με το όνομα «Ντάγκ» ο πατέρας, πολύ καλή η Βάσω Βέλλη που έκανε τον ρόλο, το ίδιο και ο άλλος ο σκουπιδοτενεκές η «Νεκ» που ήταν η μητέρα του «Χαμ» που είναι ο αφέντης και είναι εγωιστής, αισθησιακός και αυταρχικός. Ο «Κλοβ» μισεί τον «Χαμ» τον πατέρα του και θέλει να τον εγκαταλείψει. Οφείλει όμως να υπακούει στις διαταγές του και συλλογιέται « Κάνε αυτό, κάνε εκείνο, και εγώ τι κάνω, ποτέ δεν αρνιέμαι, γιατί……». Θα βρει άραγε ο «Κλοβ» την δύναμη να εγκαταλείψει τον «Χαμ»;
Από αυτό το ερώτημα πηγάζει όλη η δραματική ένταση του έργου. Αν τον εγκαταλείψει ο «Χαμ» πρέπει να πεθάνει εφόσον ο «Κλοβ» είναι ο μόνος που έμεινε να τον ταΐζει. Μα και ο «Κλοβ» πρέπει να πεθάνει εφόσον δεν έμεινε κανείς άλλος στον κόσμο και η αποθήκη του «Χαμ» είναι η τελευταία πηγή τροφής που απέμεινε. Αν ο υπηρέτης βρει την δύναμη να φύγει όχι μόνο θα σκοτώσει τον «Χαμ» αλλά θα είναι σαν και αυτός ο ίδιος να αυτοκτονεί.
Ο «Χαμ» φαντάζεται τον εαυτό του σαν συγγραφέα ή μάλλον σαν παραμυθά που κάθε μέρα συνθέτει και ένα κομμάτι. Είναι η ιστορία για μια καταστροφή που εξοντώνει χιλιάδες ανθρώπους. Οπότε ένας πατέρας ενός παιδιού που πεθαίνει από την πείνα ικετεύει τον «Χαμ» να κρατήσει το παιδί, το οποίο είναι ο «Κλοβ». Ο «Χαμ» του στάθηκε σαν πατέρας ή όπως ο ίδιος μας λέει «Χωρίς εμένα….πατέρας κανείς. Χωρίς τον Χαμ σπίτι κανένα….». Όμως ο «Κλοβ» προσπαθεί να εγκαταλείψει τον «Χαμ» από όταν ήταν μικρός. Ο «Χαμ» σηκώνει ένα μεγάλο φορτίο ενοχής. Θα μπορούσε να σώσει πολλούς ανθρώπους που ζήτησαν την βοηθειά του «Το σπίτι είχε πήξει από αυτούς….». Μια γειτόνισσα του η κυρία «Πεγκ» που ήταν ακόμη κοπέλα σαν λουλούδι του αγρού και ίσως γκόμενα του «Χαμ» σκοτώθηκε εξαιτίας της σκληρότητας του. Όταν μεγάλη η κυρία «Πεγκ» του ζήτησε λάδι για την λάμπα της, της είπε να πάει στο διάβολο και ξέρετε από τη πέθανε η κυρία «Πεγκ»……από το σκοτάδι.
Περίπου αυτός είναι ο σκελετός του έργου αλλά πρέπει ακόμη μια φόρα να υπογραμμίσω τον άθλο του Καραβασίλη και των συνεργατών του.
