Θερινό θέατρο στη Λάρισα δεν είχαμε. Βέβαια, υπάρχει το γνωστό μας κηποθέατρο στο Αλκαζάρ αλλά αυτό ενδείκνυται για θερινές συναυλίες συγκροτημάτων που επισκέπτονται όλες τις πόλεις της Ελλάδος κατά τη θερινή σεζόν. Βέβαια, γίνονται και θεατρικές παραστάσεις αλλά η ακουστική του τσιμεντένιου κατασκευάσματος είναι φρικτή, εξ’ άλλου ο Δήμος Λάρισας που διαχειρίζεται το κηποθέατρο θέλει να ικανοποιεί όλα τα γούστα και να παραχωρεί, έναντι αμοιβής φυσικά, τον χώρο περισσότερο για τραγουδιστικές φίρμες που πληρώνουν αδρά παρά για θεατρικές παραστάσεις. Προ του κηποθέατρου υπήρχε μέσα στην πόλη μας στην αρχή της οδού Παναγούλη, απέναντι από το ζαχαροπλαστείο Κων/δη, θερινή σκηνή από το 1940 ονόματι ΔΙΑΝΑ το οποίον όπως θυμάμαι στην περίοδο της Γερμανικής κατοχής της χώρας μας λειτουργούσε όλη την τετραετία σαν θερινή σκηνή των θιασαρχών Μυλωνά και Τσάκωνα όπου ανέβαζαν κυρίως επιθεωρήσεις της εποχής. Μάλιστα από την Λάρισα ξεκίνησε την καριέρα του και ο αείμνηστος κωμικός μας Χατζηχρήστος που τότε πιτσιρίκος έκανε το γκαρσόνι στο καφενείο του θεάτρου και επειδή ήξερε όλους τους ρόλους απ' έξω όταν κανένας ηθοποιός εξαντλημένος από την πείνα δεν μπορούσε κανένα βράδυ να παίξει τον ρόλο του τον αντικαθιστούσε ο Χατζηχρήστος.
Ο φίλος μου ο Κώστας Τσιάνος είναι ένας δικός μας θεατράνθρωπος που τιμά την πόλη αφού προΐσταται του
θεσσαλικού θεάτρου με την μεγάλη του ιστορία που όλοι γνωρίζουμε. Βέβαια έχει την χειμερινή θεατρική του στέγη στον χώρο του ΜΥΛΟΥ του Παπά που έγινε το πιο ιστορικό στέκι της πόλης μας. Το χειμώνα είχε την σκηνή του και τη γνωστή θεατρική του δραστηριότητα αλλά σαν θεατράνθρωπος δεν μπορούσε να ησυχάσει ανεβάζοντας μόνο μια αρχαία τραγωδία που έκανε περιοδεία σε όλη την χώρα. Όμως, έτσι, άφηνε τη Λάρισα χωρίς θέατρο και έτσι δίπλα από την χειμερινή του σκηνή στην αυλή να πούμε δημιούργησε και την υπέροχή θερινή του σκηνή ξεκινώντας τις παραστάσεις του φέτος το 2012 τον Ιούλιου με την κωμωδία του Μολιέρου «ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ».
Ο Μολιέρος είναι ο γνωστός Γάλλος κωμωδιογράφος και ηθοποιός του 17 ου αιώνα του οποίου τα έργα παίζονται και ξαναπαίζονται αιώνες τώρα και τέρπουν τους θεατρόφιλους όλης της οικουμένης. Έτσι περνώντας οι γενιές, οι θιασάρχες και οι ηθοποιοί ξαναθυμούνται τον Μολιέρο και τον ανεβάζουν για να τον γνωρίζουν και οι νεότεροι θεατρόφιλοι. Ο γράφων γνώρισε προ πεντηκονταετίας τον Μολιέρο όταν φοιτητής στην Αθήνα πήγα στο θέατρο του αείμνηστου κωμικού μας Βασίλη Αργυρόπουλού που έπαιζε και φυσικά πρωταγωνιστούσε ο ίδιος στην Μολιερική κωμωδία «Ο ΤΑΡΤΟΥΦΟΣ». Έκτοτε θαυμαστής του μεγάλου αυτού Γάλλου είδα όλα του τα έργα στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και από περιοδεύοντες θιάσους στην πόλη μας. «ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ» είναι μια από τις Μολιερικές κωμωδίες που παίζεται συχνότερα γιατί είναι κωμωδία που βγάζει πολύ γελιο. Φυσικά όλα το έργα του Μολιέρου ανεβαίνουν στη σκηνή με σκηνικά και κουστούμια της εποχής του 1666 περίπου. Βέβαια αυτό απαιτεί η θεατρική παραγωγή…..να έχει χρήματα μπόλικα για το ανέβασμα. Όμως τώρα με την κρίση που μαστίζει τη χώρα μας ο φίλος μου ο Τσιάνος σαν καλός σκηνοθέτης την ανέβασε επί σκηνής στο θερινό θέατρο που δημιούργησε στον ΜΥΛΟ και που θα μείνει για να βλέπουμε θέατρο τους καλοκαιρινούς μήνες στη Λάρισα φυσικά ταύτα έγιναν και με την οικονομική βοήθεια του θεατρόφιλου Δημάρχου, μας του κ. Τζανακούλη. 
Παράσταση άψογη γιατί τώρα πια ο Τσιάνος, ώριμος ξέρει να κάνει θέατρο, αφού θυμάμαι προ ετών όταν το Θεσσαλικό θέατρο στεγαζόταν στον ΓΑΛΑΞΙΑ ανέβασε την κωμωδία του Μολιέρου ΤΑΡΤΟΥΦΟΣ μια παράσταση που άφησε εποχή γιατί τότε υπήρχαν λεφτά και η δημοτική αρχή διέθεσε τόσα όσα χρειαζόταν για να ανεβεί η παράσταση με κουστούμια επoχής και με πρωταγωνιστή τον κύριο Αρζόγλου.
Τώρα, μια παράσταση για να ανεβεί επί σκηνής χρειάζεται κείμενο και το κείμενο είναι μετάφραση του αντίστοιχου Γαλλικού στα Ελληνικά. Φυσικά, όλες οι κωμωδίες του Μολιέρου έχουν μεταφρασθεί από Αθηναίους μεταφραστές και που για πάρει κανείς το κείμενο χρειάζεται να πληρώσει συγγραφικά δικαιώματα. Έτσι στης ακρίβειας τον καιρό δεν είμαστε για τέτοια, σκέφτηκε ο Τσιάνος και κάθισε και έγραψε μια δική του μετάφραση, διασκευή τρόπον τινά της κωμωδίας κι έτσι δεν έχουμε κανέναν ανάγκη και φυσικά έδειξε και το μεγάλο ταλέντο του στην διασκευή βάζοντας μέσα φράσεις δικές μας, της εποχής μας δηλαδή, που κάνουν τους θεατές να ξεστρίβονται στα γέλια και όχι μόνο αυτό αλλά φρόντισε το κείμενο της παράστασης να το βάλει στο πρόγραμμα μέσα ολόκληρο, ούτως ώστε ο θεατής να μπορεί, πηγαίνοντας σπίτι του, να το διαβάσει και να ξαναγελάσει με την πλoκή και τα αστεία της παράστασης. Μάλιστα δε είχε την έμπνευση να βάλει και μουσική με τραγούδι πού θύμιζε την αείμνηστη τραγουδίστρια Σοφία Βέμπο.
Και τώρα ερχόμαστε στους κατεξοχήν Μολιερικούς συνεργάτες του Τσιάνου, ηθοποιούς που ταυτίστηκαν με το 
πνεύμα του έργου και για δυο ώρες ζωντάνεψαν τους ήρωες του. Πρώτος λοιπόν και καλύτερος ο Σγαναρέλος ένας απλός ξυλοκόπος που το έφερε η μοίρα του να γίνει •••• γιατρός με το στανιό που λέει ο τίτλος και τον ερμήνευσε με μπρίο ο Σταύρος Νικολαϊδης. Για να γίνει όμως "γιατρός" συνετέλεσε και η Σταματίνα, η σύζυγος του, ένα διαβολοθήλυκο που μας παρουσίασε η ηθοποιός Ελένη Ουζουνίδου και που είχε την ιδέα να πει στον Παπαρδέλα και στον Μπομπάρδα που έψαχναν να βρουν καλό γιατρό ότι είναι ο συζυγός της που όμως δεν το λέει σε κανέναν παρά μόνο αν φάει ένα γερό ξύλο γίνεται ο διάσημος φωστήρας της ιατρικής που μπορεί να γιατρέψει πάσα νόσον κα’…..μαλακίαν και να σώσει την κόρη του πλουσίου Μαστραποστόλου που δεν μιλάει. Παπαρδέλας είναι ο Χάρης Φλέουρας σωστός στον ρόλο του και Μπομπάρδας ο Λαρισαίος φίλος μου Βασίλης Γιαβρής, ένας ηθοποιός που ακόμα δεν βρήκε την ευκαιρία να μας δείξει όλο το πλούσιο υποκριτικό του ταλέντο γιατί προσωπικά πιστεύω ότι ο Γιαβρης έχει πολλά να δώσει στο θέατρο της πατρίδας του της Λάρισας. Οι υπόλοιποι ρόλοι της κωμωδίας είναι η κοπέλα που την έκανε καλά ο ψευτογιατρός, η Ευανθία πού την υποδύεται με νάζι η Ιωάννα Δημακοπούλου και ο γαμπρός που την αγαπά παράφορα ο Ανδρέας που ερμηνεύει α Αλ. Μπαλαμωτης. Ακόμα, έχουμε τον Περικλή Καρακωσταντογλου, η κολώνα και ο στυλοβάτης του θεσσαλικού θεάτρου, όπως και η Άννα Γκλέτσου σαν Ζαμπέτα.
