Οι «ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ» είναι μια πολύ αξιόλογη θεατρική παράσταση σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού. Το κείμενο της βασίζεται στις ιστορίες τεσσάρων παραλογών: «Η μάνα η φόνισσα», «Της σκοτωμένης», «Τα αγαπημένα αδέρφια και η κακή γυναίκα» και «Η γυναίκα βοσκός». Τα κενά σχετικά με τα κίνητρα και τις συνθήκες του γεγονότος έχουν «γεμίσευ» με τα αναπάντητα μεταφυσικά ερωτήματα του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη. Έχουν χρησιμοποιηθεί στίχοι από τα έργα: «Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα», «Νυχτερινός επισκέπτης», «Σκοτεινή πράξη», «ο διάβολος με το κηροπήγιο», «Βιολί για μονόχειρα», «Ανακάλυψη», «Βιολέτες για μια εποχή». Η ιδέα της σκηνοθεσίας προέκυψε από το συνδυασμό της αφηγηματικής παράδοσης των δημοτικών τραγουδιών και ενός είδους λαϊκών θεαμάτων της μεταγενέστερης αρχαιότητας και των πρώτων χριστιανικών χρόνων, κατά τα οποία ένα ή δύο πρόσωπα (υποκριτές) παρίσταναν αποσπάσματα παλιότερων έργων και τραγωδιών.
Η παράσταση δημιουργείται κάθε φορά για τον συγκεκριμένο χώρο που πρόκειται να παρουσιασθεί, αλλάζοντας τη σειρά των ιστοριών και τη μουσική και χρησιμοποιώντας τα υπάρχοντα αρχιτεκτονικά ή σκηνικά συστατικά του. Έχουν παρουσιαστεί πέντε διαφορετικές εκδοχές της. Η πρώτη το 2009 σε μια περιοδεία σε μη θεατρικούς χώρους ανά την Ελλάδα (π.χ. Στρατώνες του Καποδίστρια στο Άργος), η δεύτερη το 2010 στους εσωτερικούς χώρους του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, η τρίτη το 2010 στο Φεστιβάλ Αθηνών και η τέταρτη το χειμώνα 2010 - 2011 στο Βίος. Φέτος η πέμπτη εκδοχή της παράστασης περιοδεύει στην Ελλάδα. Στη Λάρισα θα παρουσιαστεί στις 8 και 9 Απριλίου 2011 στο Θέατρο του Μύλου.
Και εδώ σίγουρα πρέπει να γίνει λόγος για τον πολύ αξιόλογο ποιητή Τάσο Λειβαδίτη (Αθήνα 1922 - Αθήνα 1988). Ο Λειβαδίτης σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση. Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951 στο Μούδρο, στη Μακρόνησο, στον Αϊ Στράτη κι από κει στις φυλακές Χατζηκώστα στην Αθήνα, απ` όπου αφέθηκε ελεύθερος το 1951. Το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» θεωρήθηκε «κήρυγμα ανατρεπτικό» και κατασχέθηκε. Τελικά το δικαστήριο τον απάλλαξε λόγω αμφιβολιών.
Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Λοϊζο, τον Γιώργο Τσαγκάρη και από το συγκρότημα Όναρ. Συνυπέγραψε ακόμη με τον Κώστα Κοτζιά τα σενάρια των ελληνικών ταινιών «ο θρίαμβος» και «Η συνοικία το όνειρο» σε σκηνοθεσία του Αλέκου Αλεξανδράκη. Τα ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία ποίησης. Σημαντικότερα έργα του: «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου», «Νυχτερινός επισκέπτης», «ο διάβολος με το κηροπήγιο», «Βιολί για μονόχειρα», «Βιολέτες για μια εποχή», «Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα».
Αξίζει να παραθέσω τους στίχους από το αγαπημένο μου και πολύ επίκαιρο ποίημα του:
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος...
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν` αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ` τις φωνές.
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ` τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα `ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα `ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις.
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ` τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!
