Το Θέατρο Τεχνών Λάρισας συμπληρώνει φέτος οκτώ χρόνια παρουσίας στην πολιτιστική ζωή της Λάρισας. Οκτώ χρόνια γεμάτα παραστάσεις, μουσικά και κινηματογραφικά δρώμενα, αφιερώματα και εκδηλώσεις.
Την φετινή θεατρική χρονιά 2009 – 2010 παρουσίασε πρώτα το διαχρονικό έργο του Σοντερλό ντε Λακλό «Επικίνδυνες Σχέσεις». Ο Σοντερλό ντε Λακλό (1741 – 1803) θεωρήθηκε καταδότης των ονείρων. Αποκάλυψε τα όνειρα της εποχής του, δίνοντας τους ζωή, εισάγοντας τα στον ευρύ χώρο των συλλογικών ονείρων, στον χώρο όπου τα προνομιούχα πρόσωπα, που ‘εστω και για μια στιγμή μπορούσαν να κατευθύνουν τη μοίρα τους, δίνουν τροφή στα όνειρα των κοινών θνητών. Οι «Επικίνδυνες Σχέσεις», πρωτοεκδόθηκαν στο Παρίσι το 1782 και χαρακτηρίστηκαν ως «έργο εξοργιστικής ανηθικότητας», «βιβλίο άξιο θαυμασμού και κατάρας». Η κοινωνία αντιμετώπισε το γεγονός ως σκάνδαλο. Η πρώτη έκδοση εξαντλήθηκε σε μερικές μέρες καθώς και οι επόμενες εκδώσεις. Ένα αντίτυπο χωρίς τίτλο και εξώφυλλο, βρέθηκε αργότερα στα προσωπικά υπάρχοντα της Μαρίας Αντουανέττας. Η κυκλοφορία του απαγορεύτηκε πάρα πολλά χρόνια. Είναι όμως ένα έργο που «ζωντανεύει» μια ολόκληρη εποχή, τι8ς κοινωνικές συμβάσεις, τον τρόπο σκέψης και ζωής της γενικότερα. Που προβάλλει τα πάθη και τις αδυναμίες της ανθρώπινης ψυχής. Άλλωστε η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει, καλλιεργείται μεν, κάποια βασικά της όμως χαρακτηριστικά παραμένουν αναλλοίωτα στους αιώνες…
Και μετά τις «Επικίνδυνες Σχέσεις» έρχεται η ώρα της «αποφόρτισης» με τη λυτρωτικά θεραπευτική ιδιότητα του γέλιου. Ακολουθεί, λοιπόν, η κωμωδία «Μάνα είναι μόνο… ένας !». Βασισμένη στο θεατρικό κείμενου του Ζ. Ζ. Μπριγκέρ – Μ. Λασένγκ, διασκευασμένη από τους Γ. Καλαντζόπουλο – Γ. Στούπελ και σκηνοθετημένη από τον Αίαντα Μανθόπουλο ζωντανεύει στο Θέατρο Τεχνών από έναν πολύ αξιόλογο θίασο, που αποτελείται από τους: Α. Μανθόπουλο, Σ. Ντικούλη, Σ. Τσιάτσου, Β. Δούφα και Γ. Αλβάνο. Τι μπορεί να συμβεί όταν οι φιλοδοξίες ένος πολιτικού έρχονται σε άμεση σύγκρουση με την εξωφρενική αποκάλυψη του μυστηρίου της προ 20ετίας εξαφάνιση της γυναίκας του και μητέρας του μονάκριβου γιού του; Μια κωμωδία με συνεχόμενες ανατροπές, που «φωτίζει» πολλές πλευρές της πολιτικής και των μηχανισμών της, που προβάλλει κάποιες βαθύτερες επιθυμίες των ανθρώπων, τη δύναμη και τον τρόπο της πραγματοποιήσουν. Το τέλος της ιστορίας «επί σκηνής».
Άλλωστε σύμφωνα με τον πρόεδρο του θεάτρου κ. Συμεωνίδη Κυριάκο «σε χαλεπούς και σκοτεινούς καιρούς το θέατρο αποτελεί μια από τις σημαντικότερες «ασπίδες» του πολίτη, καθώς και έναν από τους βασικότερους θεματοφύλακες και υπερασπιστές των πανανθρώπινων αξιών». Συγχαρητήρια, λοιπόν, αξίζουν στον κ. Συμεωνίδη και σε όλους όσους συνεργάζονται μαζί του!
Το θέατρο Τεχνών αποτελεί πλέον πολιτιστικό θεσμό της Λάρισας και πρέπει όλοι μας να το στηρίξουμε με την παρουσίας μας.
