Ο Ευρυπίδης το 438 π.χ. κερδίζει στους δραματικούς αγώνες το β’ βραβείο με την τετραλογία : Κρήσσαι, Αλκμέων ο δια Ψωφίδος Τήλεφος Άλκηστης, που είναι το αρχαιότερο από τα σωζόμενα δράματα. Είναι η ιστορία της γυναίκας που δέχτηκε να πεθάνει στη θέση του άντρα της και επανήλθε στην ζωή από τον Ηρακλή. Ο Άδμητος, βασιλιάς των Φερών, παντρεύεται την Άλκηστη, την κόρη του βασιλιά της Ιωλκού Πελία. Ξεχνάει όμως να προσφέρει τις απαιτούμενες τιμές στην Άρτεμη, γι’ αυτό τη βραδιά του γάμου, όταν άνοιξαν τον νυφικό θάλαμο, τον βρήκαν γεμάτο φίδια. Ο Απόλλωνας εξευμενίζει την Άρτεμη και πείθει τις Μοίρες ν’ αναβάλλουν το θάνατο του, αν δεχτεί κάποιος άλλος να πάρει την θέση του. Οι γονείς του αν και είναι ηλικιωμένοι αρνούνται και η μόνη που δέχεται να πεθάνει αντί γι’ αυτόν είναι η Άλκηστη. Αυτή λοιπόν την τραγωδία επέλεξε να παρουσιάσει φέτος το Εθνικό Θέατρο. Μια πολύ καλή παράσταση με τους διαλόγους όπως είναι στο αρχαίο κείμενο μεταφρασμένο με άψογη μουσική επένδυση. Η Άλκηστη συνειδητά επιλέγει να πεθάνει στη θέση του άντρα της γιατί δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς αυτόν. Στο αρχαίο Ελληνικό δράμα βεβαία δεν παριστάνονταν ποτέ μπροστά στους θεατές πράξεις βίας, δολοφονίες ή αυτοκτονίες. Στους θεατές το γεγονός ανήγγειλε ο άγγελος (=αγγελιοφόρος), ο εξάγγελος ή κάποιο άλλο σχετικό πρόσωπο. Συνειδητά οι Αρχαίοι Έλληνες απέφευγαν τις σκηνές βίας για να μην εθιστούν οι θεατές σ’ αυτές. Γιατί πίστευαν ότι όταν κάποιος εθίζεται στην βία είναι πολύ εύκολο να την αναπαράγει. Κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει στην σύγχρονη Ελληνική Τηλεόραση που βρίθει από σκηνές βίας. Αντίθετα ο θάνατος της Άλκηστης παριστάνεται μπροστά στους θεατές για να τονιστεί έτσι η αυτοθυσία της και να συμπάσχουν πιο άμεσα και ουσιαστικά μαζί της. Ο Άδμητος μετά την κηδεία της συνειδητοποιεί την ματαιότητα της δικής του ύπαρξης, αφού έχει χάσει την ευτυχία και την τιμή του. Η θυσία στράφηκε εναντίον εκείνου που την δέχτηκε. Ο χορός προσπαθεί με τον παρηγορήσει υπενθυμίζοντας του ότι με το θρήνο ποτέ κανένας νεκρός δεν γύρισε πίσω. Τον συμβουλεύει επίσης να έχει μέτρο στο πένθος του και στην οδύνη του ( το μέτρο των Αρχαίων Ελλήνων πάντα και παντού…). Τότε φτάνει στο παλάτι ο Ηρακλής, τον όποιο ο Άδμητος φιλοξενεί όπως αρμόζει με όλες τις τιμές, παρά το βαρύ πένθος του. Σαν αντάλλαγμα ο Ηρακλής επαναφέρει στην ζωή την Άλκηστη. Έχει όμως όντως η τραγωδία αίσιο τέλος; Η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου “κλείνει” με τον Άδμητο να προσπαθεί να αγκαλιάσει μια άλαλη Άλκηστη… Μια πολύ καλή παράσταση που αξίζει να δείτε.!
