[UpIMG]elessarcine30_2.jpg[/UpIMG] Κάθε καλοκαίρι τα δημοτικά θέατρα πάσης της Ελλάδος μαζί με τα δυο μας Εθνικά θέατρα αποφασίζουν και ανεβάζουν επί σκηνής αρχαίες τραγωδίες και οι ελεύθεροι θίασοι κωμωδίες του Αριστοφάνη. Ο φίλος μας, ο κ. Τσίανος μετά από απουσία ετών από την πατρίδα του, την Λάρισα, επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη, αποφάσισε να αρχίσει την συνεργασία του με τηn τραγωδία του Αισχύλου τις Χοηφόρες. Βεβαία, στην επιλογή συντέλεσε και η πρωταγωνίστρια του, η Λύδια Κονιόρδου, ανακάλυψη του Τσιάνου προ ετών. Φυσικά, ο Τσιάνος έχει μεγάλη πείρα στης τραγωδίες, είναι εξάλλου και ο ανανεωτής αυτής, αφού αυτός πρώτος κατήργησε τις χλαμύδες κ.τ.λ. αρχαία ενδύματα που ξέρουμε από τα αγγεία που βρήκαν οι αρχαιολόγοι. Ανανεωτής ο Τσιάνος σκέφτηκε, για να φέρω πιο κοντά στον κόσμο το αρχαίο θέατρο αντί για χλαμύδες θα ντύσω τους ηρωές μου με σύγχρονα ρούχα και αυτό κάνει. Ειδικά ο χώρος των γυναικών είναι κανονικές καραγκούνες, η δε Λύδια Κονιόρδου κάνει διπλό ρόλο δηλαδή της Ηλέκτρας και της Κλυταιμνήστρας. Ο Ορέστης, για να λέμε τα πράγματα με το ονομά τους είναι ο φονιάς της μάνας τους και του εραστή της του Αιγίσθου, γιατί τι να έκανε δέκα χρόνια χωρίς άνδρα η Κλυταιμνήστρα, μια που ο σύζυγος της βρισκόταν στην Τροία και πολεμούσε για την ωραία Ελένη. Καλά λοιπόν πέρασαν δέκα χρόνια αλλά ήρθε η ώρα και γύρισε ο σύζυγος, όποτε λέει η Κλυταιμνήστρα στον εραστή της “ Δεν τον καθαρίζουμε και να συνεχίσουμε τον ερωτά μας;”. Αυτό και έγινε, τον έφαγαν τον βασιλιά Αγαμέμνονα μέσα στο λουτρό. Η κόρη της Κλυταιμνήστρας, Ηλέκτρα, γνώστης όλης της καταστάσεως φυσικά, κλαίει και οδύρεται για τον θάνατο του πατέρα της. Ευτυχώς που υπάρχει ο αδελφός της ο Ορέστης, που βρίσκονταν στο εξωτερικό τρόπον τινά και αφού επισκέφτηκε μαντεία και μάντες, που τον ενημέρωσαν για τον φόνο του πατέρα του και ότι πρέπει να πάρει εκδίκηση άσχετα αν πρέπει να σκοτώσει και την μάνα του μαζί με τον εραστή της. Γυρίζει λοιπόν στην πατρίδα τους, τις Μυκήνες, μαζί με τον φίλο του τον Πυλάδη παρέα. Βρίσκει την αδελφή του στον τάφο του πατρός και αφού τα κουβεντιάζουν του λέει και η Ηλέκτρα ότι πρέπει να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα τους. Και τούτο γίνεται μέσα στα ανάκτορα των Μυκηνών, γιατί ο Ορέστης σαν βασιλόπουλο γύριζε ελευθέρα. Πρώτα σκοτώνει τον Αίγισθο τον οποίο βλέπει νεκρό η μάνα και τρέχει να ζητήσει τον λόγο από τον γιο της που σκότωσε των εραστή της, αλλά η μοίρα της είναι να πάει στον άλλο κόσμο με το ίδιο ξίφος που σκότωσε τον εραστή της. Για μια στιγμή δείλιασε ο Ορέστης αλλά ο φίλος του ο Πυλάδης του θυμίζει τον όρκο που έδωσε στους θεούς να εκδικηθεί τον θάνατο του Αγαμέμνονα. Μόνη ελπίδα του Ορέστη είναι πια οι καθαρμοί που θα γίνουν και θα διώξουν το μοίασμα της μητροκτονίας. Η τραγωδία τελειώνει με τα πτώματα των σκοτωμένων και τον χορό των γυναικών με την Ηλέκτρα να κλαίνε απαρηγόρητα…
