Πλούσια ήταν η θεατρική κίνηση των χειμώνα που μας πέρασε. Τα ερασιτεχνικά μας συγκροτήματα έδρασαν κυριολεκτικά και προσέφεραν στο θεατρόφιλο κοινό της πόλης πλούσιο θέαμα και φυσικά διασκέδαση. Θα αρχίσω με την ερασιτεχνική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ που είναι η παλιότερη και εργάζεται σε μισό επαγγελματική βάση διότι η καλή μας σκηνοθέτης Πόπη Πελτεκοπούλου είναι επαγγελματίας και φυσικά παίρνει μισθό από τον δήμο για την δουλειά της. Μας παρουσίασε μια κωμωδία του Κάρλο Γκολντόνι από τις 250 που έχει γράψει ο παλιός αυτός Ιταλός Θεατρικό Συγγραφέας. Από την εποχή του πέρασαν 300 χρόνια, μα πάντα και σήμερα ακόμη τα ίδια τα προβλήματα έχουν οι άνθρωποι με τις σχέσεις του και με τους γάμους των παιδίων του ειδικά με τους γάμους και τον αγώνα να πάρουμε πλούσιο γαμπρό για την κόρη μας. Φυσικά για να είμαστε μέσα στον τίτλο του έργου «Αγροίκοι» τέτοιοι είναι οι γονείς των παιδίων. Τέσσερις λοιπόν κάτοικοι της Βενετία τότε που η Βενετία ήταν κοσμοκράτειρα όπως στην εποχή του Β. Παγκοσμίου ήταν η Αγγλία. Όμως οι άνθρωποι χωρίς παιδεία ακοινώνητοι και προσκολλημένοι στις συνήθειες του παλιού καιρού. Οι γυναίκες όμως είναι όπως οι γυναίκες όλων τον εποχών. Έχουν σπορ πώς να τυλίγουν τον άντρα και με την εξυπνάδα τους και να κάνουν τους γαμπρούς να λειώνουν κυριολεκτικά για αυτές. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί όλοι τους δοκιμασμένοι και άλλες φορές με τον Γκολντίνι έδωσαν ρέστα. Θα τους αναφέρω αν και το πρόγραμμα της παράστασης είναι άρτσι μπούρτσι και λουλάς και δεν ξέρεις ποια και ποιο ρόλο ερμηνεύουν γιατί έχουν και διπλά παιδία για τον ίδιο ρόλο μήπως κουραστούν με τις παραστάσεις ή έχουν καμία άλλη υποχρέωση. Τάνια Γκαρκινούδη μαζί με την Πόπη Λαγκούρα κάνουν εναλλάξ την Φελίτσε. Το ίδιο η Άννα Κοκότη με την Ευγενία Ματζάφη την Λουτσέτα, στην συνέχεια έχουμε την Κρυσταλία και την Ελένη Σπυράκη, την Μαρκέλα Παπαρίζου, την Δημ. Πάσχου και την Φαίη Σούκου. Από τους νέους πρώτος και καλύτερος ο γνωστός κωμικός Ανδρέας Τσατσαρής, ο Μανώλης Δρασιώτης ο Φάνης Ζάδος που κάνει τον κόντε Ρικάρντο, ο Κίμων Μπαχατηρόγλου, ο Γίαννης Τσάτσος και ο Κώστας Χατζηστεργίου. Όπως έγραψα πιο πάνω έτσι που είναι τα ονόματα στο πρόγραμμα της παράστασης δεν κατάλαβα για τον Κώστα Χατζηστεργίου ποιος είναι. Όμως έκανε εντύπωση το παίξιμο του και ότι ήταν μια κλάση ανώτερος από τους άλλους. Έβλεπες καθαρά κουλτούρα και την διαφορά του ανθρώπου. Μετά την παράσταση έμαθα ότι πρόκειται για καθηγητή Αγγλικών και τον συγχαίρω για το τόλμημα του να παίξει σε έργο του Γκολντόνι γιατί σε μια παλιότερη κουβέντα μας με άφησε να καταλάβω την αγάπη του για το Ιταλικό Θέατρο παρόλου που κανονικά έπρεπε να αγαπάει το Αγγλοσαξονικό. Πάντως το κοινό διασκέδασε και θα διασκεδάζει περισσότερο αν η Πελτεκοπούλου άφηνε τον Τσάτσαρή να αυτοσχεδιάσει.
