Ο τίτλος βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Pierre Bayard, Γάλλου λογοτέχνη και ψυχαναλυτή και αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη σχολή που διδάσκεται σε λογοτεχνικές σχολές και σε σχολές βιβλιοθηκονομίας και συνίσταται στην απόρριψη της σύγχρονης πολιτισμικής θεώρησης που υπερμάχεται της αναγκαιότητας ανάγνωσης βιβλίων ως μέσο απόκτησης πνευματικής καλλιέργειας. Συνοπτικά, θεωρείται λοιπόν, ότι η μη ανάγνωση επιτρέπει μια ανοιχτή αντιπαράθεση με τα βιβλία απαλλαγμένη από εσωτερικευμένες εντυπώσεις και ασυνείδητους περιορισμούς που επιβάλλει η ανάγνωσή τους. Επιπλέον, η ενασχόληση με ένα βιβλίο αντιστοιχεί σε μια κίνηση απόρριψης και κλεισίματος όλων των πιθανά επιλεγέντων και απείρων σε αριθμό βιβλίων, ενώ η πραγματική καλλιέργεια έγκειται στην πληρότητα γνώσης γύρω από τα βιβλία με μια προσπάθεια κατανόησης των συνδέσεων και των ανταποκρίσεων ανάμεσα σε αυτά και την τοποθέτηση του ενός σε συνάρτηση με το άλλο (συλλογική βιβλιοθήκη) και όχι στην «συσσώρευση αποσπασματικών γνώσεων», που προκαλεί η πλήρης ενασχόληση με το περιεχόμενο λίγων βιβλίων, όσων προλαβαίνει να διαβάσει σε όλη του τη ζωή ένας άνθρωπος. Ψήγματα αυτής της θεωρίας απαντώνται στους Βαλερύ, Προύστ, Ουμπέρτο Έκο, Μπαλζάκ και στον Όσκαρ Ουάιλντ που τόνισε ‘‘Ποτέ δεν διαβάζω ένα βιβλίο όταν πρόκειται να γράψω την κριτική του. Επηρεάζεται κανείς τόσο πολύ!’’. Αυτή τη φορά προτιμώ να μην σχολιάσω τίποτα σχετικά! Απλά σας αφήνω να το επεξεργαστείτε.
