Το θέατρο θα διαμορφωθεί στην εποχή των τυράννων , όμως στην ουσία είναι θρέμμα της Δημοκρατίας, αφού καθορίζει τον τρόπο λειτουργίας του και ακμάζει μέσα σε έναν αιώνα ταυτόχρονα με το πολίτευμα. Στην αρχαιότητα το θέατρο δεν ήταν μια μορφή τέχνης , αλλά κοινωνικός θεσμός που διαμόρφωνε συνειδήσεις και ασκούσε κριτική στην πολιτική ζωή. Από τότε πέρασαν πάρα πολλά χρόνια κι ερχόμαστε κάπου στα 1800 όταν το θέατρο θα λειτουργήσει και ως όργανο διάδοσης των μηνυμάτων της εποχής από τη Φιλική Εταιρία , όταν αποφασίζουν οι Έλληνες να διαδόσουν το πνεύμα της Επανάστασης και απελευθέρωσης της υπόδουλης Ελλάδας. Κατόπιν ένα είδος συνέχειας του θεάτρου μπορεί να θεωρηθεί η [B]Επιθεώρηση[/B], η οποία ακμάζει γύρω στα 1900 , και φυσικά θα πρέπει να αναφερθώ και στο [B]Θέατρο του Βουνού[/B], όπως λεγόταν οι παραστάσεις που παίζονταν εκτός Αθηνών σε διάφορα χωριά στα χρόνια της κατοχής σατυρίζοντας κυρίως τους κατακτητές. Μερικά χρόνια αργότερα μια μικρή ομάδα ηθοποιών αποφασίζει να πάρει κι αυτή τα βουνά, αλλά για άλλο λόγο τούτη τη φορά. [B]Η Άννα Βαγενά , ο Κώστας Τσιάνος και ο Γιώργος Ζιάκας[/B] παίρνουν την μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψουν την Αθήνα και ξεκινούν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα. Επιστρέφουν λοιπόν στη Λάρισα και δημιουργούν το πρώτο Περιφερειακό Θέατρο στην Ελλάδα. Ύστερα από οκτώ χρόνια λειτουργίας του κι αφού θα δοθούν παραστάσεις σε κάθε χωριό της περιοχής, οι συνθήκες θα αλλάξουν κι έτσι δημιουργείται το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο , όπου επιχορηγείται πια από τον Δήμο Λάρισας και το Υπουργείο Πολιτισμού , καταφέρνοντας να ανεβάσει μεγάλα θεατρικά έργα, όντας το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΗΠΕΘΕ που έχει πάρει μέρος σε φεστιβάλ του εξωτερικού.Όλα όμως αυτά τα χρόνια δεν είχε ποτέ μια στέγη που να του αξίζει πραγματικά. Ευτυχώς σύντομα πρόκειται να εγκατασταθεί «σπίτι του» και είμαι σίγουρη ότι θα απολαύσουμε πολύ ωραίες παραστάσεις. Και μην ξεχνάτε ποτέ ότι πρέπει να στηρίζουμε τους ανθρώπους που υπηρετούν την τέχνη με μεράκι και αξιοπρέπεια..!
