[UpIMG]elessarcine22traviata.jpg[/UpIMG] Μάλιστα καλά διαβάσατε……η Τραβιάτα, η πιο διάσημη Όπερα του Γκιουζέπε Βέρντι στην Λάρισα το σωτήριων έτος 2008 φυσικά. Τώρα εδώ που τα λέμε, μόνο καλλιτεχνικό θαύμα μπορεί να ονομασθεί η προσπάθεια και φυσικά όλη η παράσταση. Ή μικρή αυτή εφιμεριδούλα που κρατάτε στα χέρια σας και ο γράφων αυτές τις γραμμές δικαιώθηκαν πλήρως με την παράσταση για την οποία μιλάμε και θα μιλάμε για αρκετό καιρό. Προ εκατονταετίας και βάλε, μια αείμνηστη Ελληνίδα, η ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη που ήρθε στις αρχές του 1900 στην πόλη μας και έδωσε θεατρικές παραστάσεις, είπε στους θεατρόφιλους. Κάντε ένα δημοτικό θέατρο για την Λάρισα που το αξίζει. Φυσικά τα χρόνια περνούσαν και οι δημοτικές αρχές έδινα σε άλλα έργα προτεραιότητα. Δημοτικό θέατρο θα κοιτάμε τώρα, ας φτιάξουμε κανένα άσφαλτο εντός πόλεως που μας έφαγε η σκόνη και άλλα πολλά. Το μόνο που κάναμε ήταν το κτήριο του δημοτικού ωδείου και έτσι ακούγαμε καμία συναυλία. Τώρα γιατί τα λέμε όλα αυτά και τη σχέση έχουν με την Τραβίατα αποδειχθεί ότι έχουν και παρέχουν. Φεβρουάριος λοιπόν του 2008 και ημερομηνίες σημαδιακές 22-24-26 και 29, τέσσερις παραστάσεις της όπερας του Βέρντι. Όπως ξέρετε λοιπόν Λαρισαίοι και μη μουσικόφιλοι, η παράσταση ήταν δίκη μας παραγωγή, του Ωδείου μας και το φοβερότερο ήταν ότι ο κόσμος κατάλαβε από τις προδημοσιεύσεις, περί τίνος επρόκειτο και έτρεξε να αγκαλιάσει την παράσταση και το πρωτοφανές αυτό γεγονός το οποίο έγινε στην Λάρισα μια πανελλήνια πρωτιά, γιατί καμία άλλη πόλη δεν έχει από όσο ξέρω κάνει παράσταση όπερας με δικά της μέσα. Έτρεξε λοιπόν ο κόσμος στο φουαγιέ του δημοτικού θεάτρου για εισιτήρια. Μάλιστα τιμή 30 ευρώ αλλά σε μια ώρα και οι τέσσερις παραστάσεις είχαν προπωλήσει τα εισιτήρια τους και ο κόσμος φώναζε. Οι αρμόδιοι ας τους πούμε της διοίκησης που δεν έχουν ιδέα μουσικής, έτριβαν τα μάτια τους. Ακόμα και ο δήμαρχος που γκρινιάζουμε κάθε μέρα για το έρμο το Δημοτικό Θέατρο (που τώρα γίνεται το καρά γιαπί) έλεγε κι αυτός “Βέβαια έχετε δίκαιο, για μια σωστή παράσταση χρειάζεται και η σωστή αίθουσα μετά σκηνής ικανής να χωρέσει και ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα γιατί το δημοτικό ωδείο έγινε για να καλύψει μαθητικές συνήθως συναυλίες και παραστάσεις. Κι όμως το θαύμα έγινε και είδε η Λάρισα, δηλαδή αυτοί που κατόρθωσαν και βρήκαν εισιτήριο για την Τραβίατα. Τούτο οφείλετε σε δυο ονόματα τα γράφω για την ιστορία. Στον μαέστρο Χρήστο Κτιστάκην και στην Σοπράνο Μυρτώ Παπαθανασιού….. Βεβαία όπως είναι γνωστό, μια όπερα έχει ανάγκη…. εκατοντάδων συντελεστών, όπως οι σολίστες που θα είναι στην σκηνή και θα τραγουδούν αυτά που έγραψε των καιρό εκείνων ο Βέρντι και η ορχήστρα με τις ομάδες των οργάνων όπως τα βιολιά, 15 των αριθμών, 3 βιόλες, 3 βιολοντσέλα 3 κοντραμπάσο κ.λ.π και φτάνουμε στην χορωδία με 44 άτομα, την μαθητική ορχήστρα του ΔΩΛ με 21 άτομα και το θεσσαλικό μπαλέτο με 5 χορεύτριες. Όλοι αυτοί να χορεύουν για την Μυρτώ, την Λαρισαία Σοπράνο ή οποία εξελίσσετε στα ίχνη της Κάλλας. Τέτοια φωνή, τέτοια γλύκα και τέτοιο πάθος στο ρόλο της περίφημης Παριζιάνας Βιολέτας που την έκανε αθάνατη ο Βέρντι και που αγάπησε με πάθος ο Αλφρέντο . Στην Τραβίατα συμμετείχαν επίσης οι Γίαννης Χριστόπουλος, Δημήτρης Πλατανίας, Ελένη Διώνα, Στέργιος Τσέτσιλας, Βάσκα Πόζιδού, Κ. Ρασιδάκης, Γρ. Πυριαλάκος, Κ. Καπέτας, Χρ. Γιακούδης, Γ. Δραγάζης και Χρ. Ζαχαρακούλης. Φυσικά σκοπός του παρόντος δεν είναι να κάνω μουσική παρουσίαση και ….κριτική, γιατί εδώ μιλάμε για ένα μουσικό γεγονός που γίνεται … κάθε εκατό χρόνια στην επαρχία και το κουράγιο του μαέστρο και με εμπνευστή των Χρ. Κτιστάκη δεν ξέρω αν θα μπορέσει να αντέξει το βάρος μια νέας όπερας. Κοντά του στάθηκαν στην σκηνοθεσία ο Κώστας Λαμπρούλης που κίνησε άψογα στην σκηνή το πλήθος των συντελεστών, των κομπάρσων τρόπον τινά, που ήταν τα μέλη της χορωδίας και τα λοιπά σκηνικά της παράστασης, δηλαδή την σκηνογραφία που την έκανε ο Κώστας Βαρνας, τόσο πρωτότυπη και ωραία, που φίλος μου Αθηναίος που είχε δει την Τραβίατα στην Αθήνα και στο εξωτερικό, έτριβε τα μάτια του. Μάλιστα μονολογώντας ο Βαρνάς στην Λάρισα έδωσε ρέστα στους Αθηναίους μαιτρ. Όμως για να τελειώνουμε, συγκρατήστε εσείς που διαβάζετε τον “Σινεπαρμένο”, αυτά τα τέσσερα ονόματα, Χρ. Κτιστακής, Κ. Λαμπρούλης, Κ.Βαρνάς και Μυρτώ Παπαθανασίου. Όταν τελειώσει το δημοτικό θέατρο με του μεγάλους χώρους για όπερα, τότε θα μπορέσετε και εσείς να ακούσετε την φωνή της Μυρτώς.
