[UpIMG]elessarcine21xaroula3.jpg[/UpIMG] Το «Θέατρο Τεχνών» Λάρισας άνοιξε για πρώτη φορά την αυλαία του το Νοέμβριο του 2002. Σήμερα αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο θέατρο της πόλης της Λάρισας. Η δράση του όλα αυτά τα χρόνια είναι πλούσια και πολυποίκιλη. Έχει ανεβάσει πολύ πετυχημένες παραστάσεις, όπως «Βρικόλακες» του Ε. Ίψεν (2004), «το Φιόρο του Λεβάντε» του Γ. Ξενόπουλου (2005 – 2006), «οι πεταλούδες ελεύθερες πετούν» του Π. Γκρες (2006 – 2007) κ.α. Παράλληλα με τις θεατρικές παραστάσεις έχει φιλοξενήσει μια σειρά από θεατρικά, μουσικά και χορευτικά σχήματα, αλλά και παρουσιάσεις βιβλίων, ομιλίες και λογοτεχνικές βραδιές. Φέτος παρουσιάζει «Το φιντανάκι» του Παντελή Χορν. Ο Παντελής Χορν (1881 – 1941) έγραψε «Το φιντανάκι» το 1921, είναι όμως ένα έργο διαχρονικό και επίκαιρο. Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύει και το ταλέντο ενός θεατρικού συγγραφέα, το να παραμένει διαχρονικός και επίκαιρος, ανεξάρτητα από πότε ζει και πότε γράφει, όπως ο Ο. Σαίξπηρ. Στο «Φιντανάκι» ο Παντελής Χορν προβάλει τον άνθρωπο, τα προβλήματα και τις επιλογές του. Και η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει, καλλιεργείται μεν, τα βασικά της όμως χαρακτηριστικά παραμένουν αναλλοίωτα στους αιώνες. Περιγράφει, λοιπόν, με σχεδόν φωτογραφική πιστότητα τους κοινωνικούς μηχανισμούς ενός απάνθρωπου κοινωνικού κατεστημένου που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τα άτομα στην καταστροφή. Το έργο διαδραματίζεται σε μια πλακιώτικη αυλή, με πρωταγωνιστές τον Αντώνη, την Τούλα, τον Γιάγκο, την κυρα- Κατίνα. Προβληματίστηκα παρακολουθώντας την παράσταση όταν συνειδητοποίησα πόσες ομοιότητες έχει εκείνη η εποχή με τη σημερινή και πόσο ελάχιστα έχει αλλάξει η νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης των τότε ανθρώπων με τους σύγχρονου. Τα σκηνικά και τα κουστούμια της παράστασης είναι απόλυτα εναρμονισμένα με την εποχή που υποτίθεται ότι διαδραματίζεται. Πολύ καλή η σκηνοθεσία από τον κ. Αντώνη Μπαμπούνη, με πολύ πετυχημένες κάποιες «βουβές» σκηνές που χωρίς λόγια προκαλούν πολλά συναισθήματα στους θεατές. Συγχαρητήρια αξίζουν σε όλο το θίασο και στον πρόεδρο του «Θεάτρου Τεχνών» κ. Συμεωνίδη Κυριάκο. Μια πολύ καλή παράσταση που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε ! Το θέατρο, άλλωστε, μας ψυχαγωγεί και ταυτόχρονα μας προβληματίζει και μας κάνει πιο σκεπτόμενους ανθρώπους.
