[UpIMG]elessarKarlos_En.jpg[/UpIMG] Ο Κάρολος Κουν είχε πει : «Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας». Αυτές οι φράσεις είχα στο μυαλό μου παρακολουθώντας την παράσταση «Δον Κάρλος» του Φρήντριχ Σίλερ από το ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη. Σε μια χώρα όπου τα πλοκάμια της Ιερής Εξέτασης περνάνε ακόμη και μέσα από τις κλειδαρότρυπες, σε ένα παλάτι όπου δίψα όλων για έρωτα και εξουσία κάνει επικίνδυνη μέχρι και την ανάσα, ξεδιπλώνεται μια τραγική οικογενειακή ιστορία: η σύγκρουση ανάμεσα στον πατέρα που ψάχνει έναν άλλο γιο από αυτόν που έχει, και τον γιο που ψάχνει απεγνωσμένα τον πατέρα που δεν έχει ποτέ. Το αριστούργημα του Φρήντριχ σίλερ, εμπνευσμένο από πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα του 16ου αιώνα, γεμάτο έρωτες και πάθη, σταυρούς και ξίφη, ηρωισμούς και ραδιουργίες, ψέματα και αυτοθυσίες, εκμυστηρεύσεις και προδοσίες, αποτελεί μια τρομακτική κραυγή ενάντια στην τυραννία της εξουσίας. Έναν ύμνο στην ανθρωπιά, στην ελεύθερη σκέψη και συνείδηση. Ο Κάρλος το φωνάζει χαρακτηριστικά από τη σκηνή : «Με την αγάπη μπορείς να πετύχεις πολύ περισσότερα, από ότι με το ξίφος και τη φωτιά». Έπαιζαν οι ηθοποιοί : Ν. Τσακίρογλου, Α. Συσσοβίτης κ.α. Μια πολύ αξιόλογη παράσταση!
